Yalnız yaşamaya başladığımdan beri ara sıra böyle kendi kendime konuşur oldum. Başkaları da böyle yapıyor mu merak ediyorum. Valla bir gören olsa sıyırmış der herhalde. Amaaaan bana ne canım. O an çok güzeldi ve bir şekilde paylaşmak istedim. İnsanlar güzel şeyleri sevdikleri ile paylaşmak ister. O anda yanımda kimse olmadığı için ve kendimi de çok sevdiğim için öyle yaptım işte :).
Bugün ne yapsam bilemiyorum. Aslında çalışmam lazım ama sürekli evde iş yapmaktan bıktım. Dün akşam yarım saatliğine arsız böcüke uğradım. O da benim gibi işe gömülmüş durumda. Epeydir görüşemiyorduk, hasret giderdik. Kuzeni cimcime de ordaydı. Halkalı taraflarında outlet mağazalar varmış. Bugün için oraya gitmeyi planlıyorlardı. Beni de davet ettiler. Sanırım işi akşama öteleyip onlara takılacağım. Kendimi suçlu hissediyorum ama naaapiiiim....Bir yandan bahar, bir yandan güneş, bir yandan ucuz alış veriş ... insanın aklı gidiyor :)
Bence alış-veriş denen şey dünyanın en iyi psikolojik rahatlama aracı. Üzgün müsün, biriyle kavga mı ettin, bunaldın mı...Çık alış-veriş yap. İnsan dünyayı unutuyor. Hele bir de indirim varsaaaa...deymeyin keyine.
Neyse , şimdi gidip hazırlanayım. Belliki gün yorucu geçecek...
Kayıtlar
